Opvallend vind ik het verschil op internet: hoe veel vrolijke plaatjes er zijn van kinderen die wakker worden, het bed uitspringen, vrolijk de nieuwe dag begroeten. En van volwassenen die vermoeid nog even onder het kussen en de dekens wegkruipen, niet uitgerust, niet klaar voor de nieuwe dag. Hoe zou dat toch komen ?
We lezen vanmorgen Lucas 9: 28-36, de verheerlijking op de berg. De discipelen liggen te slapen. Misschien vol zorgen over de rare plannen die Jezus heeft. Opgaan naar Jeruzalem? Lijden en sterven ? Als ze wakker worden is er direct weer die donkere wolk die een schaduw werpt, een mist die je omgeeft. Zó wordt ons de buitenkant van de verheerlijking op de berg verteld. Maar in deze gebeurtenis klinkt ook iets anders door: een wolk is ook een teken van Gods aanwezigheid. God: soms verborgen, mistig – soms hartverwarmend en lichtend nabij, ook als het donker wordt. Ze zijn er zo vol van dat ze er die dag niet meer over hebben gesproken. Eerst een nachtje over slapen. . .
Matthijs Glastra