Op de zondag na Pinksteren krijgt de Geest een mooi plekje in Gods familie: samen met de Vader en de Zoon hoort ook de Geest volledig bij God.
Zondag van de Drie-eenheid: met z’n drieën zijn ze samen één. Iemand heeft eens gezegd: net als de drie musketiers. “ Eén voor allen, allen voor één!”. Een beeld waar ik blij mee was, want het bevrijdt van een te ingewikkelde theologische hogere wiskunde waarin je kunt verzanden. Alsof je de Geest, of vurige liefde , in barcode kunt vastleggen. We zullen het gaan zien , echt waar!
We lezen uit Johannes 3, over Nikodemus: een spiritueel zoekend mens. Zoekend naar een levende Geest die hem nieuw leven inblaast. Zou dat kunnen, dat ik mijzelf kan vernieuwen? Kan God in mensen wonen? Zou ik in God nieuw geboren kunnen worden? Ik zou Nikodemus naast Jezus’ strenge woorden graag een klein stukje van Dietrich Bonhoeffer willen aanreiken:
Het is een groot wonder,
dat het eeuwige woord van de almachtige God
in mij woning zoekt,
in mij geborgen wil zijn als de zaadkorrel in de akker.
Gods woord is niet geborgen in mijn verstand, maar in mijn hart.
Het doel van het woord dat uit Gods mond komt is niet,
tot het einde doordacht en geanalyseerd te worden,
maar in het hart te resoneren ()
Daarom zijn wij er nooit mee klaar Gods woord gelezen te hebben;
het moet diep in ons zijn ingegaan, in ons wonen,
Het is vaak beter, weinig en langzaam in de Schrift te lezen
en te wachten tot het tot ons is doorgedrongen,
dan van Gods woord veel te weten,
maar het niet in zich te ‘bergen’
Uit: Bonhoeffer Brevier, Ten Have, Baarn 1978
5.