Het kruis is het centrale symbool van het christendom en verwijst naar het hart van het christelijk leven: sterven en opstaan met Christus. Opgewekt worden tot een nieuw leven. Maarten Luther (31 oktober was het 500 jaar geleden dat ..) paste deze woorden toe op zijn dagelijkse leven en sprak over ‘een dagelijks sterven en opstaan met Christus’. Elke dag sterven, dat is vreemd en zwaar.
Luther zag in het kruis het beeld van onze levensweg. Vallen en opstaan. Sterven: soms een dramatische moment, maar ook een levenslang proces. Belangrijke overgangsmomenten. Afscheid nemen, loslaten, opnieuw verder gaan. In alle religies keert dat terug. In het taoïsme horen we ‘Als je vol wilt worden, ontledig dan jezelf. Als je herboren wilt worden, sterf dan’. Het is de graankorrel die in de aarde valt die vrucht zal dragen en leven. Het was de afgelopen week Allerzielen en Allerheiligen. Bij ons is er de zondag daarop volgend een gedachtenisdienst. Zondag 6 november gedenken we de mensen die gestorven zijn. Zij zijn geborgen in Gods eeuwige liefde en blijven(d) bewaard in onze herinneringen. We steken een kaars aan. We zijn stil. Er is muziek.