Doen en laten
Kleine kinderen worden groot. Ze gaan zelf iets doen, laten steeds meer zien wie ze zijn. Dat komt terug in het woord Epifanien: Jezus verschijnt, laat zien wie Hij is. Zondag 8 januari 2017 gaat het over de doop van Jezus (Mattheus 3: 13-17).
Het is zijn eerste eigen actie, in dit verhaal handelt hij voor het eerst zelf. Want de doop die hij ondergaat, is een welbewuste keuze, de beslissing van een volwassen mens. Het onthult iets wezenlijks over Jezus, Jezus kiest ervoor zich te laten dopen. ‘Laat het nu maar gebeuren’: dat klinkt ietwat gelaten, maar zo is het niet bedoeld. Zijn woorden zijn juist een uitdrukking van een bewuste, gewilde, keus: Laat het nu zo zijn, let it be. Zo moet het. Jezus wil de doop net als alle andere mensen van het volk ook ondergaan. ’Ik sta niet boven of buiten de mensen die fouten maken, zonde begaan – ook ik wil leven vanuit vergeving en vernieuwing.’
Het is een mooie uitdrukking: mijn doen en laten. Actief en passief. Wat ik zelf kan – wat mij overkomt. Wat ‘komt en gaat’. Zo is het leven: in ziekenhuis en zorg, mijn kinderen, mijn relatie – ik kan wel heel veel willen en doen, maar ten diepste zal ik het leven aan mij laten gebeuren. Waarom hard trekken als een klein duwtje soms al voldoende is?
Zondag 8 januari 2017 is er een viering van Woord en Tafel. Leven is geven en ontvangen, spreken en luisteren, breken en delen, zeggen en doen. Versterking en bemoediging voor al ons doen en laten!