Deze zondag gedenken we de overleden gemeenteleden van het afgelopen jaar. Het is goed om dat samen te doen en de namen van de gemeenteleden met wie wij soms heel veel hebben gedeeld ook in de kerkdienst te noemen.
Vorig jaar zongen we het lied “Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf” (Romeinen 14:7, lied 961) na het uitspreken van de namen. Dat doen heel veel kerken. Twee mensen zeiden toen na afloop tegen mij dat ze dat geen mooi lied vonden: je leeft als mensen wel degelijk jezelf, zeiden ze, en anders kan je ook niet voor een ander leven.
Deze opmerkingen zijn voor mij de aanleiding om de Bijbeltekst uit Romeinen 14 centraal te stellen in de viering. Wat is de bedoeling van die tekst in het licht van ons moderne denken? Deze zin stelt de vraag naar de zin en bestemming van het leven. Wanneer is het leven goed geweest? Welkom aanstaande zondag om mee te (ge)denken. De cantorij zingt met ons mee!
Ds. Jan Bos
