Komende zondag gedenken wij de overledenen die ons in het afgelopen jaar ontvielen. We noemen hun namen en steken een kaars voor hen aan. Op de gespreksmorgen over “Heimwee en rouw” vorige week gebruikte iemand het beeld van een schip dat wegvaart uit de haven en over de horizon verdwijnt. Iemand die overlijdt stapt in een schip en vaart bij je weg. Dat is pijnlijk en heel verdrietig. Een overledene raakt uit zicht, maar is er dan nog wel! In je hart en gedachten, om je heen.
Dat deed me denken aan het prachtige lied van Muus Jakobse: “Ga in het schip zegt Gij, steek van het strand, vaar naar de overkant” (lied 917). Als je overlijdt ga je ‘naar de overkant’. Ik heb hier twee gedeeltes uit de bijbel bij gezocht: Deuteronomium 34 (over Mozes die de oversteek naar het beloofde land niet maakt) en Marcus 6 (over de discipelen die het meer oversteken in een storm).
De cantorij zingt in deze viering mee. We nodigen iedereen van harte uit en hopen op een viering die ons sterkt en troost.
