Er resoneert nog veel van de vieringen in de Stille Week in mij. Het plaatje dat naar voren blijft komen is dat van Jona. Uit het graf van de dood mag hij opnieuw beginnen. Op smmige schilderijen komt hij dan ook naakt, fris en jong uit de grote vis. Helemaal nieuw!
In het boek “Spiegel der menselijke zaligheid” uit 1450 staat bovenstaande afbeelding. Ik zie geen
frisse jongeman die een flitsende herstart maakt. Zijn oude leven is hem nog
aan te zien, rimpels, wat houterig en onbeholpen zet hij een eerste stap – het
lijkt wel in het luchtledige ? Zal het mij lukken aan land te komen? Zou het
mij nu wel lukken te doen wat mijn
roeping en bestemming is: Jona, sta op… zal ik nu wel de goede stappen in het
leven zetten ?
Simon Jonaszoon en Jezus ontmoeten elkaar vanmorgen (Johannes 21: 12-19). Wie
zet de eerste stap na een ruzie, als jij me zo verraden hebt? Zou Jezus nog wel
ruimte voor mij hebben. Petrus is heel breekbaar, met zijn littekens van schuld
en schaamte. ‘Petrus, heb je mij lief?’
Pasen en het evangelie van Jezus: het is zo’n ongelooflijk goed nieuws. ‘Mens, je mag in jouw leven altijd voor een tweede keer beginnen’. Ook God moet dat leren, die nieuwe mildheid en zachtheid. Hij had alles in zijn schepping gestopt, maar het mislukt. Dan gooi je niet definitief de deur dicht, maar wordt er verteld van een tweede andere herschepping (Genesis 8: 6-19). En in Noach betreedt Adam dan andermaal de aarde. Ja, alles is en lijkt weer als nieuw. Maar God weet nu ook wat spijt is, mislukken, proberen, berouw, geduld en mildheid. Wat liefde is. En kan dan alleen maar zeggen: ‘Petrus, hou je van mij ??’
Matthijs Glastra