Familie-portret!
In een donkerzwarte wereld gaan we de Adventstijd in. We hebben het hard licht nodig! En voorzichtig aan hè met dat licht! Voor je het weet is het alweer uit, we worden er moedeloos van! Koester het, bewaak het. Zorg ervoor. Bescherm het! En blijf er in geloven: het begint bij dat ene kaarsje.
We lezen deze weken Lucas, vanmorgen het begin van hoofdstuk 1. Zacharias en Elisabeth. Woorden met een straaltje licht in de tempel dringen niet direct hun leven binnen. Maar toch gebeurt er iets: “God, help mij verder te kijken en verder te reiken dan wat ik misschien voor mogelijk acht.” Soms vind je op de bodem een nieuw houvast. Kan een einde toch veranderen in een nieuw begin.
Ik ervaar bij Lucas ook dat hij Jezus zo graag een familie wil geven als hij geboren wordt. Ik kwam het beeld tegen van de schilder Morandi die van potten, pannen en flessen die hij op de rommelmarkt van het leven vindt een nieuw zijnsverband maakt, een familieportret. Daar staan ze, groot en klein, dik en dun, allemaal andere kleuren. De een wat te dromen, de ander boos omdat ie niet in het volle licht mag staan.
Ons kerk-weekend is ook een mooi groepsportret van allerlei vieringen. In kleine kring vieren we zaterdagmiddag en -avond (17 en 19 uur) en zondagmiddag (16 uur) het avondmaal. Zondagmorgen een viering met brood en beker. We steken dit Adventsweekend de lichtjes aan – koester ze en blijf er in geloven!
Matthijs Glastra
