Pater Jan van Kilsdonk beschrijft in een van zijn boeken hoe hij als dorpskind voor het eerst de grote stad – Nijmegen – aan de hand van zijn moeder binnenliep. En wat hem het meest imponeerde waren niet de grote huizen, de trams of de drukte – maar dat de mensen in de stad elkaar niet groetten. Zijn hele leven is dat thema terug blijven komen: de zegen en heelmaking van mensen die elkaar groeten. Een groet kan mensen heel maken. Een mens weet zich gezien, herkend en erkend.
Daar groei je van! ‘Met het licht van jouw ogen – zegen mij’. Een gebed in lief en leed, als het leven zwaar valt of licht beweegt. Een enkele keer gebeurt het dat iemand op zijn sterfbed zijn kinderen zegent: dat het jullie goed mag gaan. Heil en zegen. Het kan een uitgebreide groet zijn of een klein knikje. In mijn dagelijkse tijd is er tijd voor de ander.
We wensen elkaar heil en zegen in het nieuwe jaar. We ‘groeten’ het nieuwe jaar. Dat het een jaar mag zijn waarin mensen elkaar willen zien. Dat we elkaar niet beschadigend omlaag halen, maar uitnodigend omhoog weten te halen. ‘Gegroet jij jij die om liefde komt en licht – gegroet!’. Een hartelijke groet – vrede en alle goeds in 2018.
(Matthijs Glastra)
NB: zondag 7 januari 2018 aansluitend aan de dienst begroeten we elkaar in het nieuwe jaar en heffen we het glas…