Afgelopen week was er een bijeenkomst in de kerk. Iemand had zijn kleinzoon die logeerde meegenomen. En toen de grote mensen gingen praten… ging de jongen een glas limonade drinken en een tekening maken. En nog een, en nog een, want wat praten grote mensen toch veel en lang. Twee tekeningen nam hij mee naar huis, wat moest ie met de derde doen? Die is voor jou, zei hij, voor de kerk. Dank je wel Milan!
Boven de deur van de kerk wappert deze weken het spandoek: Geef om je kerk. Je kunt tijd geven, of geld, of betrokkenheid. Of een tekening. Fijn dat deze plek er is in ons leven, om te geven en te ontvangen.
Vanmorgen lezen we uit het eerste hoofdstuk van Marcus. Jezus heeft zijn eerste vrienden gevonden en dan, wat gaan we doen?? Laten we eerst maar naar de kerk/synagoge gaan, die weg gaat door. Die oude vertrouwde plek waar je soms helemaal vernieuwd weer naar buiten gaat. Jezus ontmoet daar een man, gevangen door kwelgeesten. Trauma’s. Beschadigd in zijn leven, in zijn geest. En Jezus maakt contact, laat hem een ander plaatje van leven zien. Een mooie tekening, voor een mens getekend door het leven.
Liederen: 205 – 647 – 519 – 918 – 840
Matthijs Glastra