Spannende avondlectuur voor het slapen gaan (misschien alleen voor dominees?): “In mij stroomt een rivier”. Remonstrantse predikanten vertellen wat het geloof voor hen vandaag betekent. En bijna allemaal vertellen dan dat ze dat heel anders verwoorden dan vroeger.
Ik moet daar aan denken als we uit Job gaan lezen. Jobstijdingen, Jobs geduld, een moeizaam leven. Welk opschrift zet een mens boven zijn leven als de ene tegenslag zich op de andere stapelt? In het boek Job maken we de ontwikkeling mee van een mens die probeert door alles heen God niet los te laten. Hij begint met een vaste, stevige tekst: de Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de Naam des Heren zij geprezen. Zou zo’n tekst het een leven lang volhouden? Zijn geloofsuitspraken beperkt houdbaar, onveranderlijk? We gaan er mee op weg!
Deze zondag (dit hele weekend) vieren we samen met onze vrienden uit Brandenburg. En waar het in de woordtaal soms struikelen is , is het de taal van brood en beker die ons doet verstaan wat leven en is en wat mensen verbindt. Een breed samengestelde cantorij zal twee liederen zingen.