Elk jaar valt me wel weer iets anders op bij de drie wijzen (Matteus 2) In deze illustratie raakt me dat één vooruit kijkt, één achteruit en de derde loopt ‘gewoon’ in het midden, zijn handen losjes in de jaszak. Op de drempel van een nieuw jaar kun je achterom zien, wat neem ik me, wat draag ik blijvend mee. Het sleetje bevat niet alleen kadootjes voor het kind, maar ook je eigen bagage. Je kunt ook ‘gewoon’ verder lopen. Ach, elke dag is er eentje,niet grootser maken dan jet is. Geen gedoe met goede voornemens of dingen die moeten veranderen. De derde kijkt vooruit, een routekaart naar de toekomst in zijn hand. Een voorzichtig stippellijntje, met een grote bocht erin. Het leven kan soms een onverwachte draai of wending nemen, het is geen vaste rechte lijn. Daar gaan ze, de drie wijzen. Zonder een uitgewerkt reisplan. Een ster en een stippellijn, wat we onderweg tegenkomt bepaalt mede de route die we zullen gaan.
Op de drempel
van een nieuw jaar, op zoek naar leven weet ik: ik ben alle drie! Het
verhaal van deze drie wijzen mag ons op onze levensweg vergezellen. Het
breken van het brood en delen van de beker verwijst ons naar een leven
om te delen met de ander. We gaan een nieuw jaar in, elkaar een goede en
gezegende reis toewensend!
Matthijs