8-11-20 ds. Wim Blanken 2

Welkom op zondag 8 november, de op 2 na laatste zondag van het kerkelijk jaar.

November is doorgaans een maand van mist en kilte, van kalende bomen en kortende dagen. ’t Is herfst en de winter staat zo voor de deur. De zon staat lager, neemt in kracht. ’t Wordt kouder en steeds vroeger donker. Ook in figuurlijke zin beleven we een periode waarin ons de kou, de schrik, vanwege de coronacrisis, om het hart slaat. Juist nu tellen we de laatste zondagen van het kerkelijk jaar, staan we stil bij ‘de laatste dingen’, de voleinding. Ieder heeft daar zijn of haar eigen gedachten over. Wat mogen we verwachten? Dat het leven verder reikt dan het hier en nu, dat geloven velen wel.

Het Eerste Testament verzekert ons dat ooit vrede en recht zullen heeersen. God stelt orde op zaken. eenmaal zal ik, via mijn nakomelingen, deel hebben aan de vervulling van gods beloften. God brengt ons thuis uit elke ballingschap. Die verwachting wekt op bovengenoemde zondag onze profetenlezing: Jesaja 48 : 17 – 21.

In het Tweede Testament wordt genoemde verwachting nader uitgewerkt en veel persoonlijker. De mens die ik was, wordt, door een scheppingsdaad van God, op de dood heroverd, wordt er weer bij gehaald. ‘Ik word opgeroepen en mag de vervulling meemaken’ schrijft Willem van der Zee in een boekje dat ik u kan aanbevelen: ‘De dood is van gisteren’. Blijft de, moeilijk te beantwoorden vraag hoe je je een en ander moet voorstellen. maar geloven doe ik ’t!

Eveneens in een aantal liederen in onz Liedboek wordt het Bijbelse gedachtegoed verwoord. De melodieën van deze liederen zijn innig. bijzonder zijnde beelden die de dichter van lied 737 gebruikt. Met allen die geschiedenis schreven, David, Simeon, Ambrosius, Luther, Bach, zijn we op weg naar het nieuwe Jeruzalem, de bruid van onze Heer. We verwachten ‘de grote zomer’, de ‘groene eeuwigheid'(Lied 747). Christus is de zon die ons doet groeien, bloeien en vrucht dragen. Gods’ niet te ontnemen hoop. Hij bereikt Zijn doel met deze aarde, met ons mensen. Die belofte houdt de liturgische kleur, groen, in. Groen, kleur van hoop en verwachting.

De lezingen in deze periode van het kerkelijk jaar schenken het besef dat ’t er wel degelijk toe doet wat we doen of juist nalaten. Leest u  maar het Evangelie voor zondag 8 november: Matteüs 25, 14 – 30, de gelijkenis van de talenten. Onder talenten versta ik ons vertrouwen dat gerechtigheid, vrede, liefde, trouw toekomst scheppen. ons geloof, vrucht van de Geest, als werkkapitaal! God heeft fiducie in ons.

Even heel persoonlijk: durf jij  met zoveel vertrouwen in jezelf te leven als God in jou heeft?

ds. Wim Blanken