“Wanneer ben je reiziger?
Als je op weg gaat.
Wanneer ben je huisgenoot?
Als je geen deur sluit.
Wanneer ben je overal?
Als je het hart hebt.”
Als je op weg gaat.
Wanneer ben je huisgenoot?
Als je geen deur sluit.
Wanneer ben je overal?
Als je het hart hebt.”
Ooit schreef Herman Verbeek deze drievoudige canon. Om elkaar toe te zingen, onderweg door het leven. De drie antwoorden ogen relatief simpel: op weg gaan – geen deur sluiten – het hart hebben. Dat moet lukken in het nieuwe jaar, wie of wat kan daartegen zijn? Maar je voelt direct ook een lichte aarzeling, want hoe ver wil ik gaan – echt voor iedereen een open deur – hoe groot is mijn hart eigenlijk?
De wijzen gaan op reis. Ze beginnen terwijl er eigenlijk nog niets te zien is. Een ster, daar, ergens, ver weg. Maar ze gaan, maken een reisplan, leggen al hun overbodige bagage weg. Daar gaan ze: ,met een licht hart,een opgeruimde geest en geduldige voeten. Dat heb je nodig voor de reis door het leven. En ze hebben elkaar, gezelschap onderweg. En daarboven die ster.
Elk jaar weer een prachtig verhaal om elkaar als gemeente in het nieuwe jaar mee te ontmoeten en te bemoedigen. Dat we gezegend mogen zijn met licht, ruimte en geduld.
Zo zegene ons God:
met Licht
Om ons te leiden
met kracht
Om ons te dragen
met vreugde
Om ons te helen
met genade
Om ons te zegenen
met Liefde
om ons mee te bekleden
vandaag en alle dagen van ons leven.
AMEN
met Licht
Om ons te leiden
met kracht
Om ons te dragen
met vreugde
Om ons te helen
met genade
Om ons te zegenen
met Liefde
om ons mee te bekleden
vandaag en alle dagen van ons leven.
AMEN
Matthijs Glastra