“In de morgen, in de avond
in mijn komen, in mijn gaan
gezegend ben ik
wat een geluk dat ik JOU ken”
– Psalm 134 –
Een lange pelgrimstocht begint met een eerste stap. En dan, na die lange reis is er de laatste stap.
Je bent er. Het is me gelukt. Ik voel me gelukkig. En dan hoef je niet zo veel te zeggen, er zijn weinig woorden in deze laatste Psalm uit dat blokje Pelgrimsliederen (120-134).
De pelgrims zingen het de priesters toe die in de tempel hun dienst doen. En dan gaan ze weer naar huis. De priesters zingen dan de pelgrims toe, zingen de zegen mee voor onderweg. En je hoopt misschien/natuurlijk dat je anders thuis komt dan je vertrokken bent. Je hoopt dat je anders uit een viering komt dan als je ‘er in bent gegaan’. Dat er in de ontmoeting met de bron van het leven nieuwe krachten vrijkomen. Komen en gaan, vreugde en verdriet , en steeds het vertrouwen op de zegen van God en mensen.
Matthijs Glastra