Jezus: dat is toch de zoon van een timmerman? In Jeruzalem halen ze hun schouders op. Dan ziet Maria hem op paasmorgen lopen in de tuin en denkt: dat is toch de tuinman? Een tijdje geleden schreef de schrijfster Désanne van Brederode een boeiende lezing over het onderscheid tussen de timmerman en de tuinman. Het wonder van Pasen is ten diepste verbonden met Jezus als tuinman. Het zaad dat in de aarde valt. Het leven dat groeit en verandert. Een timmerman bouwt volgens een strak plan, berekent, meet nauwkeurig na met centimeter en duimstok, analyseert. Een tuinman werkt buiten, werkt met levende natuur. Een tuin groeit, een tuin verandert. Ik liep vorige week even bij de Praxis binnen en zag hun slogan “maak het lente”. Daar gaat het paasmorgen over. Klinkt mij net iets te veel als timmermanstaal?! In de paasnacht-viering mogen we ervaren en geloven dat in het donker het licht toch weer terugkeert. In het donker wordt het licht binnengedragen: Jezus leeft. Bij dat licht vieren wij de Maaltijd: wij willen blijven geloven dat breken en delen leven geeft, brood en liefde voor ieder mensenkind. In dat licht is er de mogelijkheid om onze doop te vernieuwen: juist in de paasnacht ervaren wij dat dood en doop, ondergaan en toch weer opstaan met elkaar te maken hebben. Zo veel moois – God, dat kun je niet maken!
De zon komt op en geeft ons licht
zo brengt de hemel een bericht.
Want na het donker van de nacht
komt altijd weer een nieuwe dag.
O God, wilt U ons helpen om
te stralen als de ochtendzon?
Dan schijnt het deze wereld in:
het morgenlicht van het begin .
Matthijs Glastra