“Heeft de regen een vader?” Veertig jaar geleden was dat de titel van een IKON-programma waarin creatief en speels ruimte werd gemaakt voor de christelijke traditie. De titel is een citaat uit Job 38.
In dit hoofdstuk verdwijnen de vrienden. Het wordt stil, een stilte voor de storm. Het is nu alleen nog maar Job en God, de mens en God. En dan steekt de storm op. En in het geweld van de wind antwoordt de Heer. Een heel bijzonder moment dat alleen de ‘allergrootsten’ ten deel valt zoals Mozes en Elia. Job (en het lijden) hebben in de bijbel die plaats. En wat daarbij gevoeld kan worden: het gaat niet zozeer om het antwoord dat God geeft, maar om het feit dát hij antwoordt. Het gaat niet om de inhoud, maar om die ervaring dat het zwijgen doorbroken wordt. Dat iemand mij ziet.
Bij lijden klinkt vaak ‘ik weet niet wat ik zeggen moet’. Hoe pijnlijk kan het zwijgen van anderen zijn. Bekenden die de andere kant uitkijken, jou voorbij lopen. Als dan iemand op je toe stapt en zegt ‘ik weet niet wat ik moet zeggen’ is dat zó veelzeggend! Honderd maal liever dan dat opvallend onopvallend wegkijken.