hoever een mens kan gaan
Maar de tranen van de kleine mensen
zijn dieper dieper
dieper dan de oceaan “
“Ik sta hier in de open vlakte
Weet niet wat nog te geloven
En ik heb niets meer te verliezen
Dus ik geef me beter over”
Twee lied-fragmenten . Het eerste komt uit het lied “De tranen van de kleine mensen” van Elly Zuiderveld-Nieman; het tweede uit een lied van Stef Bos over Job, “Nulpunt”. Vandaag lezen we Job 2. De vroomheid van Job wordt nog verder uitgewerkt en als vertrekpunt van dit verhaal duidelijk neergezet. Tegelijkertijd wordt de ondergrens van de weddenschap tussen God en Satan bereikt: Jobs eigen lichaam wordt afgebroken. Hij zit op de mestvaalt en krabt zijn huid laagje voor laagje kapot. Wat blijft er (nog) over van een mens die lijdt?
In hoofdstuk 2 is er een klein momentje voor de vrouw van Job. Ze krijgt geen naam, ze blijft aan de rand van het verhaal. De Bijbel is en blijft een mannelijk boek (en ook van de PKN wordt dat nog steeds gezegd met al die nieuwe mannelijke classispredikanten!!). Een klein fragment, een kleine rol, maar zeer veelzeggend!