7-4-2019 ds Matthijs Glastra

Vanmorgen gaat het over de graankorrel die in de aarde valt, sterft en vrucht draagt. Op het gewone leesrooster staat een heel andere tekst, maar hoe mooi: een van de gespreksgroepen wilde graag hun gesprekken met ons delen in een viering. En uit het boek dat ze dit jaar besproken hebben het hoofdstuk over de graankorrel. Een prachtige tekst voor de Veertigdagentijd (Johannes 12: 20 – 27).
Wat is/betekent Pasen? Kruis, zonde, verzoening, een nieuw begin, verwarring, ongeloof, een mysterie? De graankorrel maakt die grootse woorden tastbaar. Je wint aan leven door het te verliezen. De leegte kan zich soms onverwacht weer vullen.  Hoe meer ik losliet, hoe minder ik te verliezen had. Juist op ingrijpende levensmomenten blijkt dat er in het loslaten ook nieuwe levenskrachten kunnen ontwaken. Niet altijd, niet als een makkelijk recept. Maar de graankorrel is een persoonlijke ervaring van het mysterie van het leven.
Samen met de gespreksgroep is de viering voorbereid. En bij alle woorden is er het zichtbaar teken van brood en beker. Vele korrels vormen samen één geheel.
Die vele korrels saam slaan ook op deze hele zondag: vanmiddag is er een korte avondmaalsviering en vanavond een Taize-viering. Alle drie de vieringen is een ieder van harte welkom, en voor wie aarzelt….je mag naar alle drie!