Toen gisteren de kerkdeuren gesloten bleven, ben ik toch niet verstoken gebleven van de prachtigste preken en bemoedigende woorden. Dominee Gremdaat startte zijn eigen troost-omroep “Radio Oranje”. Jesse Klaver sprak over een doortocht door onbekend terrein: ‘Kijk om naar elkaar. Ook als we even niet fysiek bij elkaar kunnen zijn – we laten niemand alleen achter. Houd moed’. De minister president hield een gloedvol betoog vóór solidariteit en tégen het hamsteren. Elke afmelding van een activiteit die niet doorging ging vergezeld van tóch een paar positieve woorden. Misschien omdat niemand weet hoe dit allemaal verder gaat en iedereen moet zoeken (de kinderen drie weken thuis? Werken niet op je werk? Help, een lege plek in mijn agenda?) weten we elkaar te vinden.
In Italie ontdekte men de ongekende en nieuwe betekenis van het balcon: het opent in een lockdown situatie het contact met de buren. Na een lange dag binnen zitten, als het naar binnen gerichte leven lang genoeg heeft geduurd , biedt een balcon ruimte , nieuwe adem, levenskracht door elkaar als buren even te horen en te zien. Dan klapt iemand opeens in zijn handen voor al die artsen en verpleegkundigen en het geklap verspreidt zich door de stad. Voor de ouderen en mensen die bang zijn. Voor de kinderen die hun vriendjes op school missen. Voor het immense verdriet van tien pagina’s rouwadvertenties in de krant. Iemand pakt zijn accordeon. Een pannendeksel, tamboerijn of fluit. Houd vol. We zijn niet alleen. Bij al die emoties die we niet kunnen zeggen is er gelukkig de muziek. Zingen mensen een lied. Geweldig! De deur op slot voor het virus , maar nu ga ik mijn balcondeuren open zetten. Dag buurman, ik zie je en hoor je.
Woensdagavond is er geen gespreksgroep over Bonhoeffer. Het zou gaan over de geestkracht, de spiritualiteit van Bonhoeffer. Opgesloten in zijn cel, locked down, geen sociaal contact, het gemis van zijn familie en vrienden, zijn geliefde Maria. Hoe ervaar je in zulke tijden de kracht van een (onzichtbare ) gemeenschap? De Italianen ontdekten dat je je met elkaar verbindt door op vaste tijden samen hetzelfde te doen, ook al ben je niet bij elkaar. Alleen dat al geeft een band die steunt , troost en ontroert. Op vaste tijden las Bonhoeffer in zijn cel een tekst uit de bijbel, sprak een gebed uit of zong een lied. En hij wist dat op datzelfde moment zijn verloofde, zijn vriend en nog enkele anderen, dat óók deden. Dat hield hem overeind. Daar kun je de dag mee doorkomen.
Buon giorno! Ciao ! Een goede dag !
Matthijs Glastra , predikant Protestantse Gemeente
predikant@pknhuissenj.nl // 06 2129 4143