Toen ik net in Huissen kwam werken “vergat” ik wel eens dat Huissen een echte stad is . En opeens vroeg ik me deze week af: dat zeggen we wel, maar een beetje stad heeft tegenwoordig een stadsdichter die bij de grote momenten van het stadsleven de stad en haar inwoners helpt met een gedicht, met woorden die uitdrukking geven aan wat ons beweegt en op de been houdt. Heeft Huissen eigenlijk wel een stadsdichter ? Hoe moeten wij leven in een stad zonder woorden die ons aangereikt worden ? Is Huissen dan wel een stad ??
In Antwerpen was Maud Vanhauwaert de afgelopen twee jaar stadsdichter. Zij schreef een gedicht dat in het huwelijksboekje van de stad staat afgedrukt. De laatste regels geef ik nu vast weg, de rest volgt zondag. Wat je samen in volle verliefdheid begint houdt soms moeizaam stand , maar . .
vinden wij ons wel weer in elkaar
en zal ik denken aan wat je ooit onbewaakt
tegen mij zei, je had het in oude psalmen gelezen
Zondag staan dezelfde lezingen op de liturgie als vorige week: Galaten 2 en 5. Deze brief is een van de eerste geschreven teksten uit het Nieuwe Testament en we voelen de grondspanning van elke geloofsgemeenschap: hoeveel regels zijn er nodig , hoe veel vrijheid ? Net als bij een huwelijk geldt dat voor de kerk: kun je liefde afspreken, in een vorm gieten of moet je haar vooral vrij laten?
Paulus en Petrus, ze houden allebei van Jezus. Ze vullen die liefde anders in. Petrus kiest meer voor zekerheid, waar blijven we anders, de vaste bedding van het huwelijk (de vorm van de besnijdenis). Paulus wil de liefde vrijer laten stromen , iedereen mag meedoen. Bij beiden komt het voort uit de liefde die zij in Jezus ervaren en gevonden hebben. Prachtige liefdeswoorden: aan u gebonden ben ik vrij . . . .
Matthijs Glastra