Ze hadden er zó in geloofd: een nieuwe toekomst met Jezus. Maar na zijn sterven lijkt het opeens voorbij. Johannes maakt in zijn evangelie ruimte voor die verhalen ná Pasen. Vandaag met het beeld van vissers op zee, Johannes 21: 1-12. Wat blijft er over van een hele nacht hard werken en vissen: alleen maar lege netten. En ach, eigenlijk verbaast hen dat nauwelijks. Alle is toch leeg en zinloos nu Jezus er niet meer is. Geen idee hoe ze nu verder moeten gaan. Hun toekomst is als hun netten: leeg en zinloos.
Ze horen in de vroege morgen een stem. Ze zien brood en vis. De zon gaat op. En ze voelen en ruiken weer iets van het leven. En als ze daarna hun net uitwerpen over de andere boeg en het dan barstensvol weer binnen halen . . . voelen ze het leven weer binnenstromen. Ze geloven weer, een beetje, soms, even! Voordat hun netten gevuld werden werd hun hart vervuld, geopend.
Vanmorgen gaat het over discipelen van Jezus, zijn gemeente in de wereld. Over ons eigen leven. Over de kerk. Je slaat niet ‘zo maar’ een bladzijde om. Om je leven echt op een andere manier weer op te pakken, te veranderen, open te zijn voor wat er op jou toekomt – dat de viering zondag ons daartoe mag inspireren. En net zo de gesprekken op maandag en dinsdag!!
Matthijs Glastra