“Rivier, oh rivier,
jy’s die diepste woord wat ek ken,
op jou kon ek vaar na die see en na haar,
in die hoop om haar hart te wen.
Maar woestyn,
was die woord waardeur ek moet reis
om haar hart te wen”
De Zuid-Afrikaanse zanger Gert Vlok Nel noemt ‘rivier’ het diepste woord dat hij kent. En ontdekt dat ‘woestijn’ het woord is om de weg naar die diepte, naar het hart, de kern toe een naam te geven. Wat kan dat soms moeilijk zijn: goede woorden bij het goede moment vinden. Niet te veel praten, maar echt iets zeggen. En hoe gelukkig kun je zijn als een goed woord klinkt!
Jezus opent een boekrol (Lucas 4: 14-21 en Jesaja 61) en voelt hoe in die woorden zijn eigen leven verwoord wordt. Het lukt om woord en leven samen te laten gaan. De woorden van de profeet Jesaja vullen mij, ze worden in mij vervuld. Het blijven geen oude woorden met een laagje stof erop, of mooie beloftes voor straks, later. Nee, hier en nu, woorden die mij helpen om NU te zijn wie ik ben.
ik ben te klein mompelt de rabbi,
zijn baard beeft boven tafel als hij de boekrol opent
hij voelt zich dagelijks meer bezwaard
dat hemel en aarde zoveel van hem verwachten
dat alle liefde die onderweg is
door een mensenwoord stromen wil
voor hem ligt de boekrol gesloten
hij knopt de linten los
hij zoekt de profeten te lezen
het is al gezegd zucht hij goddank
hij legt een jonge roos
op de regels en glimlacht
– Herman Verbeek –