Vreemd is lastig!! Want vreemd is het tegendeel van vertrouwd. Wij houden van wat we kennen, wat ons vertrouwd is. Wat vreemd is, treden we met wantrouwen tegemoet. Beetje bang voor het onbekende, wat een boer niet kent . . . Wij overzien ons leven het liefst vanuit een vertrouwde veilige omgeving. Grappig – of beter: vreemd!- is het dan hoe enthousiast wij kunnen spreken over onze vakanties naar vreemde landen, het vreemde is opeens super interessant!!
Daar gaat het vanmorgen over: het onderscheid tussen vreemd en vertrouwd, wat anders is en het bekende. Hoe lang blijft iemand vreemdeling, hoe lang vinden we iets vreemd, hoe lang houden we deze tweedeling in stand? “Toen ik een vreemdeling was, heb jij ruimte voor mij gemaakt. Mij binnengelaten, de afstand doorbroken” zegt Jezus. Probeer zo te leven met ieder ander die jij ontmoet en jou vraagt: wees niet bang voor mij, heb mij lief!
De Israëlieten proberen het met kleine oefeningen en regels voor het dagelijkse leven. We lezen vanmorgen fragmenten uit Leviticus 19.
In de viering branden we een extra kaars op de plek waar we anders brood en beker zouden delen. Nu we dat niet samen kunnen delen, is er het licht dat met ons gaat. Een moment om wellicht ook thuis een kaars te branden.
‘Voor uw naamgenoten in ons midden:
vluchtelingen, vreemden, wees niet niemand.
Voor hen die kracht uitstralen,
liefde geven, recht doen,
dat zij staande blijven in ons midden’
Matthijs Glastra