Hoop!
Als alle vaste punten waar ons leven aan verankerd zit, vervlogen zijn en geen houvast meer bieden, blijft nog de hoop.
De liefde kan het begeven, gebaseerd op emotie, als deze is. Het geloof kan in vertwijfeling verdampen als het losraakt van Jezus, de levend verschenen gekruisigde.
Maar de hoop laat zich niet zomaar verdrijven, die is verankerd in de bodem van ons leven.
Als Jezus’ leerlingen naar de hemel staren wanneer hij verdwenen is zoals hij was verschenen, rest hun nog de hoop die hen om verhoring doet bidden.
Petrus zegt: daar moet je rekenschap van geven als iemand daarom vraagt. Nu vertaald als ‘verantwoording’ afleggen. Herkennen uit en in je levensloop en daarvan doen blijken.
Het gedicht van Peer Verhoeven begint bij het begin van dit houvast:
Als Gij niet zijt
de grond waarop ik sta,
de bron waaruit ik put
de einder waarheen ik ga –
als Gij niet zijt
waar blijf ik dan
in tijd en eeuwigheid?
ds. Johan Wijers