Terwijl in Huissen het carnavalsfeest los is gebarsten, gaat het vanmorgen in de kerk over de stilte. SSSTTT! Bij de vieringen in de Adventstijd kwamen er een paar vragen los: waarom is er geen orgelspel vooraf aan de dienst? Waarom die nadruk op stilte? Je komt toch in de kerk ook voor de ontmoeting? Het is toch feest als er een kind wordt geboren? We vieren toch het leven en niet de dood(se stilte) !
Op de drempel van de Veertigdagentijd staan we daarom vanmorgen stil bij de stilte. In de veldrede van Lucas (6: 36-42) gaat het over ‘niet oordelen’. Voordat je iets zegt over de splinter in het oog van de ander, kijk eerst eens goed naar de balk / plank voor je eigen hoofd. We lezen daarnaast Johannes 8:1-11. Mannen die een vrouw willen veroordelen. En Jezus zwijgt , hij oordeelt niet. In die stilte ontstaat er een ruimte waarin ieder zichzelf tegenkomt. In die stilte wordt het leven hervonden. Gelukkig is niet alles met woorden te zeggen. Fijn dat we vanmorgen het avondmaal mogen vieren!
Matthijs Glastra