Water in zijn levensbedreigende betekenis symboliseert in teksten het gevaar van chaos dat op de loer ligt. Hoe waar dat zijn kan leerde ons weer deze weken hier in Europa en nu ook in Azië.
Ik heb de lezingen voor deze zondag niet zelf uitgezocht. Ze staan gewoon in het rooster. Of het zo moet zijn. De teksten roepen vragen op. Wat horen we bij de woorden uit Jesaja ‘in al hun nood was ook hijzelf in nood’ en de vraag ‘waar is hij?’ Geeft dat een reactie bij ons?
En in Marcus de grote paniek en angst van de leerlingen bij het zien van een spook? En eest al dat vechten tegen de wind in die storm? Zien we, weten we in angst wel echt wat we zien, wat we denken te weten. En horen en zien we wel echt wat we horen en zien?
Elly Morelissen
Vragenderwijs
Ik vroeg het aan de vogels
de vogels waren niet thuis
ik vroeg het aan de bomen
hooghartige bomen
ik vroeg het aan het water
waarom zeggen ze niets
het water gaf geen antwoord
als zelfs het water geen antwoord geeft
hoewel het zoveel tongen heeft
wat is er dan
wat is er dan
er is alleen een visserman
die draagt het water
onder zijn voeten
die draagt een boom
op zijn rug
die draagt op zijn hoofd een vogel.
(Guillaume van der Graft)